امروز یه روز خیلی مهمه ، میدونید وقتی یکسال پیش اولین پستم رو توی این وبلاگ می ذاشتم فکرش رو هم نمی کردم که بعد از یکسال به یکی از آرزوهای بزرگم برسم.
امروز که روز تولد وبلاگ منه ، من و وبلاگم یکی از بهترین هدیه های عمرمون رو گرفتیم
محبوب ِ معصوم ِ من اختصاصاً برای این روز و این پست نوشته ای رو به من داده:
جشن تولد ِ "لحظه ای برای زیستن" به روایت "عشق کوچولوی من"
"لحظه ای برای زیستن" یک ساله شد
شاید فقط من وتو بدونیم که چه لحظه هایی خاطره شد توی این سیصد شصت و پنج روز.
شاید فقط من تو بدونیم که چه نهالی جوونه زد ، رشد کرد و بزرگ شد توی این یکسال.
شاید فقط من تو بدونیم که چه سرنوشتی رو رقم زد همین وبلاگی که اسم توپای تموم پستهاش جا خوش کرده.
ولی هیچ کس نمی دونه که عمر این لحظه ها چقدره؟ کسی نمی دونه سرنوشت امسال ماچی می شه؟
محبوبم! بذار همه بدونن چقدر دوستت دارم. بذار همه بدونن که این اولین پست این وبلاگه که بجای تو، من ثبتش کردم * تولد خودت و وبلاگت مبارک
۳ نظر:
سلام.
خیلی مبارکه تولد یک سالگی وبلاگت. امیدوارم که حالا حالاها ادامه پیدا کنه. این بسیار عالیه که آدم روز تولدش (تولد وبلاگ هم یکجور تولد شخصیتی آدم محسوب می شه) بدونه که به یک آرزو دست پیدا کرده.
موفق باشی :)
سلام ... خب مبارکه ! واقعا مبارکه ! با آرزوهای خوب ...
تولد مبارک .....تا چشم به هم بگذاری باید تولد خیلی چیز های دیگه رو هم جشن بگیری !!!
ارسال یک نظر